هنوز....

حالا ، باز هم آمدم

ماندم ، خواهم ماند

ولی نمی دانم

من نشانی خواب و خاطره را از یاد برده ام

یا دیگر از تو نشانی نیست!

مگر قرار ما پس از آن روز سخت ،

به روز دلتنگی و کوچه ُ همسایه نبود؟!

شاید....

امروز باز هم چالوس و پیچ ها را

برای هزارمین بار مرور خواهم کرد...

فقط نمی دانم از چه تنها باز گشته ام

نمی دانم پیچ جاده تو را با خود برد

یا خیال رفتن به جایی دور!

ولی حالا که فکر می کنم

یادم می آید که

خواهرم تو را دیده بود ، دیروز...

من هم که تو را و رنگ روسریت را

از یاد نبرده ام.....

هنوز لبخند محوت....

هنوز نگاه گرمت....

هنوز....

و هزاران هنوز دیگر !

حالا برای هزارمین بار ،

از چالوس و پیچ هایش

تنها به خانه بر می گردم !
شاید که خاطره ات را به خیال

تصادفی سخت....!

بمیرانم.

تا کدام روز بیاید و

پای در سفر هزار و یکم بگذارم!