تو کماکان دوری از قافله
دور از معرفت
فرسنگ ها دور از شعارهای زیبای کتابها
تو نفهمیدی که می میرد دستانم
دست هایت
در تقابل غرور و تعصب
فرق ما بسیار است!
تو دوری از دریا، پنجره ای به رویا...
من کماکان نزدیک به سادگی، حماقت، دلتنگیِ ناتمام
نه تو نخواهی فهمید
امشب این در برای همیشه دیوار شد
باران خاطره ها را شست
زمان در گذشته مرد...
خورشید برای همیشه غروب کرد
فاصله و سکوت...
نه تو نخواهی فهمید...
شعر زیبایی بود
ممنونم